Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Τι τραβάω η άτιμη

Μα γιατί γΙατί γιατττίιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι
Πόση ατυχία ... μετά από τόση νηστεία αγορών...έφερε μου ο Τατσωμένογλου ενα ζευγάρι παντοφλομπότες ιμισιη αι οποιαι ήτο ΑΙΣΧΟΟΟΟΣ τζαι επήρα τες πίσω...
Είδα κάτι ωραία παπουτσούθκια αλλα εν είχε το νούμερο μου και τα επαράγγειλα να ρτουν...
Είχα αγωνία να τα δοκιμάσω, αν μου κάμνουν κλπ κλπ αλλα παλε εν μου κάμναν και εν είχε αλλα...
Είδα ενα σωρό άλλα ..οτι μου άρεσκε εν είχε στο νουμερο μου και τελικά ......οοοοοο μον ντιε ...εκατάληξα στες ηλίθιες παντοφλομπότες απλά σε άλλο χρωματισμό....
Μα γιατίιιιι
Ενιγουεϊιιι  ...
Ο γιος μου έγραψε γράμμα του Αη Βασίλη  "Θέλω να μου φέρεις όλα τα Νιτζάκο και τα φΥδια"
...Λέω του  τι εν το νιτζάκο ρε?? Ένα πράμα 3 πόντους μαξιμουμ πλεϊμομπιλ στυλ...
Και πόσα ένει ρε ..? 30 Ευρώ το ΈΕΕΕΕΝΑ!!!!!(άρεσε μου που τα ήθελε τζαι ούλλα αχαχχαχχαχα)

Περιττό να σας πω οτι συνέχεια χάνει παιχνιδκια πόσο μάλλον ενα τρίποντο παιχνιδάκι..
Ακού να σου πώ ...λαλώ του.. επειδή Αη Βασίλη εν εσιει...τζαι τα δώρα θα τ αγοράσω εγώ ..ήβρε κάτι πιο φτηνό..ή κάτι πιο μεγάλο με τα ίδια λεφτά...
Κλάμα...κλάμα

Οι κόρες εζητήσαν χειμερινά ρουχα...μάνα μου τα άστεγα...
Πιάνω τες τζαι επήρα να τους αγοράσω ρούχα.. τζαι λεει ο γιος ...ε εγώ???
Εσύ γιέ μου θα φορείς νιτζάκο, θα πίνεις νιτζάκο, θα τρώεις νιτζάκο... ώσπου να κάμεις απόσβεση.
Ποτζιεί ποδά έκαμα του πλύση εγκεφάλου τζαι εκαταδέκτηκε να πιάσει άλλο παιχνίδι πιο ακριβό μεν αλλα ήταν τουλάχιστον μισο μέτρο το κουτί του. Τζαι επειδή άκουσε τη μαμμα του εγόρασα του τζαι ενα ελικοπτερούι για μπονους ,να το κατασκευάσει 2 ή 3 ευρώ...
Τελικά εκλείστην μες το δωμάτιο 1 βδομάδα ΄΄ωσπου να στήσει το ελικοπτερούι..εν είπε μανά...

Οι κόρες πάλε ...έπιασα τους κάτι μασκαραλίκια που εν ένα σχέδιο υποτίθεται με τελείες σε διάφορους χρωματισμούς τζαι βάλλεις παγέτες στες τελείες...καρφίτσα-παγέτα...μια μιαα...Ωχ ησυχία...
Άσε που τα δώρα εν επεριμέναν πουκάτω που το δέντρο... εν μασκαραλίκια τουτα..
Εν πρέπει να ζουν τα μωρά μες το ψέμα κατα την ταπεινή μου άποψη
Ντάξει ετύλιξα τα για να εν κάτι σαν εκπληξη ...αλλα εν έισιε νόημα να τα κάμω συλλογή πουκάτω που το δέντρο τζαι να παίζουν τα σιήλη τους ως τα χμας.

Όσο για τες γιορτές ...ε τα τετριμμένα....ΕΠΡΙΣΤΗΜΑΝ...δόξα σοι ο θεός...
Παρόλο που μαι νυχτερι 2 παρασκευές συνεχόμενες τζαι Πρωτοχρονια...εντούτοις ..δεν έχει λάθος.
Θα ησυχάσει η κκελλέ μου...

Εύχομαι ο νέος χρόνος να μεν με απολύσει...να μου διατηρήσει αυτή την ενεργητικότητα, παραγωγικότητα, ενθουσιασμό που χω τον τελευταίο καιρό...
Να μαι ευτυχής με αυτά τα μικρά μικρά καθημερινά που συμβαίνουν
Να σωννω.... να μεν βαρκούμαι τες δουλειές του σπιθκιού, να σκεφτομαι εύκολα το φαϊ που πρέπει να μαϊρεψω την επόμενη μέρα, να φτηνήσει η πεζίνα να ..κάμνω εκδρομές άφοα...
Να εν φρόνιμα τα μωρα για να μεν αναγκάζομαι να τους λαλώ ότι αν συνεχίσουν έτσι εννα τους πιάσω την κίτρινη ζώνη που πιάσαν στο καρατε.....χμμμμ αυτά





Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Μια φούντωση μια φλόγα....

Ρε παιδί μου τούτο το συναίσθημα που νιώθω την ώρα που κοντέφκω του χωρκού είναι ανεπανάληπτο
Δεν αντέχω πανω που 2 βδομάδες μακριά που το χωρκό μου...οι άλλοι πως τα καταφέρνουν τζαι ρίχνουν μαύρη πέτρα πίσω τους χωρίς κανένα αίσθημα απώλειας.

Την ώρα που έρκουμαι Πάφο ...τζιαμέ στην Πέτρα του Ρωμιού που θωρώ τΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣΗ απεραντοσύνη, αννοίει η καρκιά μου όπως το μαρούλλι... όπως το τριαντάφυλλο, νιώθω ελεύθερη...νιώθω ατέλειωτη...να τολμήσω να πω αθάνατη?

Νιώθω πολλά τυχερή που έχω 2 χωρκά ουσιαστικά να πηαίνω, το δικό μου τζαι του αντρός μου. Τζαι τα μωρά μου εν τυχερά που χουν παππούδες στο χωριό, που θα παν διακοπές στο χωριό (ναι μάμμα εννα την καταλύσεις μόλις κλείσουν τα σχολεία). που θα κάμουν Χριστούγεννα και Πάσχα στο χωριό.

Ειμαι παραδοσιακή  χωρκάτα  αρέσκουν μου οι φλαούνες, τα λουκάνικα, τα φκιόρα μες τα βαρελια τα σιερένα, τα διπλοκάμπινα, οι ποϊνες, οι τσούρες, οι καραόλοι, τα σπίθκια με ξωπόρτι, με ξύλενα δοκάρκα, τα πιθάρκα, τα πιλά, τα χόρτα, οι όρνιθες, τα ακάμωτα, η χωρκάτικη διάλεκτος, ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής....Κάποτε πιστεύκω ότι είμαι παιδί του 1860..

Το πρόβλημα είναι ότι πολλα πράματα που κάμνω τωρά εν θα μπορούσα να τα κάμνω τότε...

Ας πούμε που ήταν να βρω ηλεκτρονικό τσιάρο τότε...τζαι άτε τζαι έβρισκα που ήταν να τον πίννω τζαι να μεν με φκάλουν στη μούττη του καννιού>?

Πως θα ΄'εκαμνα φραπέ ...τζαι που θα επάγωννα το νερό να κάμω παγάκια?? 

Που θα εφόρουν τες μποτες μου τες UGGS( immitation) μες τα πιλά?

Πως θα έμπαινα στο διαδίκτυο τζαι άτε τζαι έμπαινα ήταν να μιλώ με τη γειτόνισσα τη Παρασσιέφκα για τα νέα του χωρκού? Αν εμπήκαν τα ψουμιά? Αν μου φύλαξεν προζύμι?
(Ήταν να βάλλω τζαι ρεμαϊντερ στο φέϊσμπουκ για το πότε εν των ψυχών για να κάμω μνημόσυνο τζαι να θωρώ τον τζαιρό να ξέρω πότε εν θα βρέσιει για να  συνάξω τες ελιές, τα τεράτσια κλπ) .

Τζαι που να φορήσεις κροκς μες το μαχαλλα τζαι να μεν γενείς ρεζίλι?

Εσού αέρφι ίντα που λαλείς? Που σαι Παριζιάνα?? του ΎΨθωνα?

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Άγιοι Δαίμονες

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα  του Γιάννη Καλπούζου, που μάλλον δεν είναι μύθος,αφού είναι γεμάτο μαρτυρίες από την αρχή μέχρι το τέλος.
Περιγράφει τη ζωή στην Κωνσταντινούπολη περί το 1800 κι έπειτα. Η ζωή 72μιση φυλών όπως λέει και στο βιβλίο .. μισή φυλή θεωρούνταν οι γύφτοι.
Μια ιστορία γεμάτη χρώματα, πλούτη, φτώχεια, πάθη, μίση, ίντριγκες, μυρωδιές, πράγματα που δεν μπορεί να τα συλλάβει ανθρώπου νους. 
Φανατικοί μουσουλμάνοι μπροστά στον κόσμο , κρυπτοχριστιανοί στα σπίτια τους. 
Χριστιανοί που για να σώσουν τη ζωή τους γίνονται μουσουλμάνοι.
Ανελέητο παιδομάζωμα και φανατισμός γενιτσάρων
Παζάρια γυναικών. 
Όπιο και διαστροφικές τάσεις.
Ίδρυση μυστικών εταιρειών για αφύπνιση των ραγιάδων. Δολοπλοκίες, προδοσίες και φανατισμός.
Κάθε ξεσηκωμός στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα είχε  τον ανάλογο αντίκτυπο όπου ζούσαν Ρωμιοί και δει στην Κωνσταντινούπολη. 
Τα σκληρά βασανιστήρια και η ταπείνωση των ραγιάδων ήταν συχνό φαινόμενο.

Ο ήρωας του βιβλίου ζει σε μια ζωή όπου τα όνειρα των ανθρώπων σπάνια πραγματοποιούνται.Ζουν χωρίς να ξέρουν τι θα τους βρει την επόμενη μέρα, ενώ στο τέλος εκεί που θεωρείται νεκρός θα ζήσει για να επιστρέψει στην Πόλη που αγάπησε , παρέα με όσους απέμειναν ζωντανοί και με τες θύμησες των πεθαμένων. Όνειρα που δεν έχουν την πολυτέλεια να πραγματοποιηθούν, ψυχές κουρασμένες που μαύρισαν με όσα έζησαν.
Κι όμως ο κάθε άνθρωπος καταπατά κάθε ηθικό φραγμό στον πόλεμο, καταπατά τα όρια του.
Αναγεννάται μέσα απ'τα δεινά του και ξεκινά απ το μηδέν όσες φορές χρειαστεί.

Το βιβλίο είναι γραμμένο σε μια διάλεκτο που είναι ένα κράμα όλων των διαλεκτων των κατοίκων της Πόλης. 
Ένα ωραιότατο ταξίδι στα χνάρια των προγόνων μας
Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους τους αρέσουν τα ταξίδια στο χθες, σε όσους θέλουν να ζήσουν για λίγο στο χθες και φυσικά, σε όσους θέλουν να ξέρουν το χθες για να απολαύσουν το σήμερα.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Μένουμε Κύπρο

Πλατανιστάσα σήμερα















Λεμεσός μία βδομάδα πριν (Περιοχή Κούριον )


 Στη φωτο τα δυσεύρετα πλέον ματσικόρυδα (τα ασπρα) που μουσκομυρίζουν.
 Κάστρο Κολοσσιού



















 Χωριό Θελέτρα (Παλαιά ) Πάφος τρεις  βδομάδες πριν
Το χωριό εγκαταλείφθηκε προ ετών λόγω καθιζήσεων εδάφους