Η κινούμενη κολώνα

Ντριν...ντριν...
- Να σε πάρω πίσω μετά
-ΟΙΙΙΙΙ. Εν επείγον...
-Τι έγινε?
-Ο γιος μας εκτύπησε στο σχολείο.Έπιασεν με η διευθυντρια.
-Πολλά??
-Ναι. Πολλά
Εγκαταλείπω τη δουλειά άδοξα..και τρέχω...τρέχω να φτάσω όσο πιο γρήγορα γίνεται...χωρίς άγχος βέβαια..διότι αφού ήταν ζωντανός ήταν αρκετό.
Περιττό να σας πω πως άμα βιάζεσαι, τους πιο χάσκες θα τους έβρεις μπροστά σου να πηαίννουν με το νανέ τους τζαι να κάμνεις επικίνδυνα προσπεράσματα σε δρόμους που καλά καλά εν φορεί ένα αυτοκίνητο.
Φτάνω στο σχολείο...ένας επάρκαρε στην είσοδο του πάρκιγκ του σχολείου...άλλος δίπλα του μες τη μέση του δρόμου..που σου νέφκω που πάεις..φτάνει να πιάσουν τα μωρά που το σχολείο άσχετα αν  εμποδίζουν τη κίνηση ή αν κινδυνεύουν τα πεζά μωρά.
Τέσπα  πάω στο σύλλογο καθηγητών βρίσκω τον υιο μου τον αγαπητό περιτριγυρισμένο από τα αδέλφια του και τους παρέες του, να κράτα ενα κολόχαρτο βρεμένο και να το πιέζει στην κκελλέ του.
Άρχισαν όλοι να μου εξιστορούν τα γεγονότα, ούλλοι μαζί την ίδια ώρα. Ο γιος μου εχαχαχάνιζεν ενόμισε έκαμε κατόρθωμα .
Λαλώ του εν είδες τη κολώνα που έρκετουν πάνω σου???
- Οι, λαλεί μου. Επαρπάταν (η κολώνα) με τες φίλες της τζαι έδωκεν πάνω μου.
Φκάλει το κολόχαρτο και τί να δω αγαπητοί μου....
ΕΝΑ ΑΦΚΟ ΔΙΚΡΟΚΟ ανάμεσα των φρυδκιών ...