Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Τι μέρα κι αυτή

Τι μέρα και τούτη ρε παιδί μου... έσυρα το κλάμα της ζωής μου...
Πως μπορείς να μεταδώσεις στα μωρά την παροιμία ¨τα εν οικω μη εν δημω"
Επήε η ροκόλα η μουρμούρα και είπε της δασκάλας " εννα λείπει ο παπας μας την άλλη εβδομάδα τζαι εννά μας "φαουσιέφκει" (ιμισιη) η μάνα μας τζαι να φωνάζει"
Και πέτε μου τι εικόνα εσχημάτισε για μένα η δασκάλα...
Ότι η μάνα εν μια φάουσα τζαι μια δρακούνα που μας κάμνει ότι θέλει κλπ
Επειδή ο παπάς κάμνει ούλλα τα χαττίρκα τζαι κουλιαντιρίζει τους ποτζιεί ποδά εν ο καλλύτερος.
Οι δουλειές του παπά είναι να επιβλέπει τα μαθηματα των μωρών που εδιαβάσαν ήδη στη λέσχη τζαι μετά να τους παίρνει περίπατο με τα ποδήλατα (εννεν δουλειά κάμνει το χωρίς να τον υποχρεώσει κανένας)
Οι δουλειές της μαμμας είναι να μαϊρεψει για το βράδυ τζαι για την επόμενη το μεσημέρι, να βάλει περίπου 3 πλυντήρια την ημέρα τα οποία θα καρτερά να στεγνώσουν στο στεγνωτήριο για να τα διπλώσει και να σιδερώσει. Να ετοιμάσει το κολατσιό του σχολείου, τα ρούχα του σχολείου. Να βάλει πλυντήριο πιάτων, να καθαρίσει τη βούρνα η οποία είναι "τρισπίλι", να συγυρίσει κλπ κλπ. Επι καθημερινής βάσης όλα αυτά. Επίσης αναλαμβάνει παντός είδους ψώνισμα.
Μετά που τούτα ούλα πως μπορεί ενα πλάσμα να εν ήρεμο και να χει όρεξη να αππωθεί και να μωρευτεί ????
Μόνο που ξέρω πως θα ξυπνήσω που τες 530 και να βουρώ όπως το βέγγο να πάρω μωρά σχολείο και να πάω δουλειά στην άλλη ακρη της Λευκωσίας?
Αχ...επληγώθηκα . μα πολλά όμως...ενώ στερούμαι σχεδόν τα πάντα για να εν ούλλοι ικανοποιημένοι εκτός εμού εντούτοις κανένας εν αναγνωρίζει τούτα που κάμνω ...
Θα μεγαλώσουν τα μωρά μου και το μόνο που θα θυμούνται που μένα είναι μια γεναίκα πάνω που τη βούρνα με μισάνοιχτα μάθκια..ή μια γυναικα τουμπωμενη μες το πλυντήριο...τι άλλες εικόνες να χουν... και φταίω τζιόλας... αλλα εν με κανούν οι 24 ώρες τις ημέρας.
Παρόλα αυτά σήμερα έγινε και ένα καλό.
Έκαμα εγγραφή στα επιμορφωτικά για μια ξένη γλώσσα και επήα πρώτο μάθημα.
Ένιωσα για λίγο ανέμελη μαθήτρια κι έδειξα τόσο ενδιαφέρον όσο αμελούσα να δείχνω τότε που δεν υπολόγιζα την αξία της μαθήσεως.
Είναι μια ωραία αλλαγή στην καθημερινότητα μου...έστω κι αυτή η 1μιση ώρα μια φορά την εβδομάδα.
Τέλειωσα το μάθημα πριν λίγο και τώρα τϊανίζω κολοκασιές κοινώς "πούλλες"
Κοπιάστε

23 σχόλια:

  1. δεν νομίζω να το θυμούνται μόνο αυτό..θα θυμούνται πόσα έκανες για αυτά όταν μεγαλώσουν αρκετά για να καταλάβουν τον ρόλο της μάνας!

    πολλά καλά έκαμες και εγράφτηκες στα επιμορφωτικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. δυστυχώς τούτα έρκουνται μαζί με τον ρόλο της μάνας. όι του τζύρη. μόνο της μάνας... (το σωστό θα ήταν να τον εμοιράζουνταν τούτο το ρόλο)

    ενά ρτει η ώρα που να το καταλάβουν τζαι ενά το εκτιμήσουν... :)

    αν δεν ήταν η μάνα μου, σήμερα εν θα είχαμε οικογένεια, με τζύρη που εδούλευκε ώρες άπειρες τζαι 5 κοπελλούθκια έσσο...

    καλή επιτυχία με τη γλώσσα... ελπίζω να έχεις την δυνατότητα να την μιλάς τζαι εκτός μαθήματος γιατί θέλει εξάσκηση...
    εγώ τζίνη που έκαμνα έχει να την μιλήσω πάνω που χρόνο τζαι εξήχασα την... (όι πως έκαμνα ότι εμπορούσα για να την θυμούμαι...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εννεν τόσο για να τη μιλώ αλλα επιτέλους θέλω να κάμω κάτι αλλο.
      Αρέσκει μου να μαθαίνω ..οτιδηποτε
      Εκτός που λογιστικη, πολιτική τζαι οικονομία..κάπου αγχώνουν με τούτα
      Μακάρι να μου μείνει κατι εν πασει περιπτώσει..να μεν παν χαμένες οι ώρες μου

      Διαγραφή
  3. Καμμια φορά κάμνω παρόμοιες σκέψεις. Ο χρόνος θα δείξει. Εμεις θα συνεχίσουμε έτσι τζαι μακάρι να μην μας το φατσιησουν ότι είμαστε φάουσες. Τζαι εγω γινουμε δρακουνα κάποτε αλλά πόσα να αντέξεις.

    Καλη συνέχεια με τη γλώσσα. Εν εσκέφτηκες να έρτεις να κάμνουμε το σμιλούι μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τζ'αν το μπηχτώ πας τα νεύρα μου?? εν καμνω για έτσι λεπτοδουλειες ..ειμαι πιο χοντροκομμένη

      Διαγραφή
  4. Ετο πε οτι ησουν ποσταμενη τζαι γυρισεν σου κλαμα, οξα...
    Σιγα μεν σε πειραξεν που ειπεν ετσι το μωρο! Τζαι σιγα που σε κοφτει ιντα πον να σκεφτει η δασκαλα! Να δουμεν ποσα τεθκοια ακουει καθε μερα!

    Αν δεν ναιν 2 φορες τον μηνα, τουλαχιστον μια παιρνεις τους εκδρομες, οποτε μεν φοασαι! Τα καλυττερα θα εχουν να θυμουνται! Ιντα πον να πουν τζαι τα δικα μου? :ζ

    Αυριο εχω τζι εγω επιμορφωτικα ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εν τζαι κοφτει με η δασκάλα αλλά η ιδέα που χουν τα μωρα στην τελικη

      Διαγραφή
  5. Γιατί εν είσαι δρακούνα τζιαι φάουσα? :p

    Για να σε παρηγορήσω μια φορά ο Αχάπαρος junior είπε της δασκάλας του οτι του έπιασα το πουλάκι. (έκαμνα τον μπανιο οκκέι?)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εν η κούραση που φταίει... κάμνει τα πάντα να φαίνουνται μαύρα... αλλά αν κρίνω που τις δικές μας μαμάδες μετά που χρόνια εκτιμούμεν τί εκάμναν και πόσο δύσκολα τα έβγαζαν πέρα. Μην ανησυχείς. Εν θα θυμούνται ούλα όσα λες αλλά ότι είχαν φαί και καθαρά ρούχα... Δεν ξέρω τί γίνετε και πώς μπορείς να το κάμεις αλλά πάντα υπάρχει τρόπος για καλύττερο καταμερισμό εργασίας στο σπίτι...φυσικά αν είσαι έξω που τον χορό δεν ξέρεις πώς χορεύουν στο σπίτι τους οι άλλοι... δεν ξέρω αν μπορείτε να μοιράσετε τις δουλειές...αν είναι δυτατόν με τον χρόνον που έχετε... αλλά το βλέπω σε πολλές φίλες μου... η μάμα να πελανίσκει που τις δουλειές και ο παπάς να είναι ο διασκεδαστικός και χαρούμενος γονέας... που έχει χρόνο για δραστηριότητες και γυμναστικές... εν γίνετε!!! εν είναι δίκαιο... κατά τα άλλα τέλεια που βρίσκεις της ευκαιρεία να φύγεις που σπίτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αν δεν το καμνα τζαι τούτο ηταν να πελλανω εννοια σου

      Διαγραφή
  7. Τούτο το ποστ θα μπορούσε κάλλιστα να το είσιεν γράψει η μάμα μου πριν 25 χρόνια. Αγαπώ πολλά τη μάμμα μου, αλλά η αλήθκεια ότι εν την θυμούμαι ποττέ να παίζει μαζί μας. Πάντα είσιεν δουλειές. Έκαμνεν ιδιαίτερα. Εκαθάριζε το σπίτι. Εσυγύριζε τα πάντα. Έπρεπε τα πάντα να είναι στη θέση τους. Έπρεπε να πιάσω πιατάκι για να φάω το οτιδήποτε. Έπρεπε να προσέχω να μεν περπατώ μες τα σφουγγαρισμένα.
    Τα τελευταία χρόνια εσήκωσα το σύστημα να μεν συγυρίζω τόσο πολλά. Που αντίδραση σε σχέση με την μανία της μάνας μου να συγυρίζει τα πάντα. τωρά βέβαια καταλάβω την. Εν θα εμπορούσε να κουμαντάρει σπίτι με 6 πλάσματα αν δεν ήταν όλα στον τόπο τους. Εν την αγαπώ λλιόττερο επειδή δεν μου έπαιζε όταν ήμουν μιτσιά. Αλλά υποψιάζομαι ότι κάποια πράγματα στη σχέση μας ίσως να ήταν ευκολότερα (π.χ. η επικοινωνία. π.χ. να πάρει λίγο χρόνο για τον εαυτό της τζιαι να ξεκουραστεί).
    Δεν ξέρω αν ο άντρας σου θα μπορούσε να σε βοηθήσει λίγο περισσότερο. Είναι κάτι που λείπει πάρα πολύ στην Κύπρο. Εγώ εν έχω παράπονο, ο δικός μου βοηθά πάρα πολλά, έσιει το που γεννησιμιού του να είναι συγυρισμένος, τακτικός τζιαι να μεν θέλει να βασανιά τους αλλους. Μια συμφωνία ρε παιδί μου: εγώ το μαγείρεμα, εσύ τα πιάτα. Εσύ τα πλυντήρια, εγώ το σίδερο. Εν τόσο δύσκολο; Γιατί να πρέπει να τα τραβάς ούλλα εσύ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. βοηθά ..αλλά θέλει να του πεις τι πρέπει να κάμει. Εν είμαι ο μάστρος για να διατάσσω. Θέλω όπως σκεφτομαι εγώ ότι το τάδε πρεπει να γίνει..να το σκέφτεται τζαι τζιήνος. Αν εν για να του λεω κάμε τζιηνο κάμε τουτο καλλύτερα να το κάμνω μονη μου. Ασε που οτι καμει εν μεσοδοτζιη. πχ φκάλει τα σκουπίδκια αλλα εν βάλει τσεντες στουσ καλαθους. Αν ενι γιΑ να τρέχω πισω του να βαλω σακουλες...τι μου στοιχιζει να τα φκαλω τζιολας

      Διαγραφή
    2. Αν περιμενεις να σκεφτει που μονος του, ππεεεε! σhεσε μεσα!

      Διαγραφή
  8. Η μάνα ήταν για όοοολα τα δύσκολα και ο παπάς για τα εύκολα.....αυτό θυμούμαι εγώ τώρα που μεγάλωσα και αυτό θα καταλάβουν τα παιδιά σου όταν μεγαλώσουν και συνειδητοποιήσουν πως είχαν τα πράματα. Κι εγώ στο σπίτι μου θυμάμαι τα πράματα περίπου όπως τα περιγράφεις...όταν ήμουνα μικρή είχα φυσικά αδυναμία του παπά γιατί ήταν "καλύτερος". Αλλά όταν μεγάλωσα φυσικά κατάλαβα τι εγίνετουν. Και νιώθω μεγαααααλην ευγνωμοσύνη για τη μάνα μου τώρα που καταλαβαίνω ότι όλα σχεδόν έπρεπε να περάσουν απο τα δικά της χέρια ενω ο πατέρας έκαμνε απλά ότι επέλεγε να κάμει.
    Δυστυχώς τα παιδιά μας πληγώνουν πολλές φορές....αλλά μια μέρα θα καταλάβουν....αυτό είναι σίγουρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. μακάρι γιατί απογοητεύτηκα πολλά. εν μπορω να πιέσω άλλο τον εαυτό μου ..πχ να υποκριθώ οτι ειμαι μες τη τρελλη χαρα τζαι να κάμνω χαρουλες με τα μωρα ενώ στην ουσία το μόνο που θέλω είναι να μεν μου μιλήσει πλάσμα για ενα μηνα

      Διαγραφή
  9. Τάτσα μου σε χαιρετώ. Εδώ Καλλιπάτειρα. Σε διάβαζα και βούρκωσα γιατί περνώ το ίδιο μαρτύριο. Περιέγραψες πολύ απλά το καθημερινό μας πρόγραμμα (κι εγώ έχω μόνο ένα τέκνο). Η κόρη μου είναι 2 1/2 χρονών και τον τελευταίο μήνα όταν νευριάσω και μπορεί να υψώσω τον τόνο της φωνής μου είτε μαζί της, είτε με τον παπά της, εκείνη αρχίζει να μου μιλά παραπονιάρικα "μάμμα μου σε παρακαλώ μη φωνάζεις" ή προσπαθεί να με διακόψει την ώρα που φωνάζω σαν τη μέγαιρα "μανούλλα μου, μαμμουλάκι μου", για να με ηρεμήσει το μωρό. Εννοείται μετά που θα ηρεμήσω νιώθω τύψεις και ενίοτε κλαίω.

    Εψες όταν της μιλούσα γλυκά και τρυφερά μου είπε "μάμμυ μου εν θα φωνάζεις τωρά? είμαστε φρόνιμοι εγώ και ο παπάς?" και το επαναλάμβανε συνέχεια.

    Εννοείται ότι ήθελα να αυτομαστιγωθώ, άρχισα να νιώθω η χειρότερη μάνα στον κόσμο, και εννοείται ότι σκέφτομαι να αρχίσω να χαπακώνομαι προκειμένου να αποβλακώνομαι και να μη με νοιάζει ο κόσμος αν καεί, αλλά να το βουλώνω και να μη φωνάζω. ΖΕΝ ένα πράγμα. Ελπίζω να νιώσεις καλύτερα. Σήμερα το πρωί μου έλεγε ακριβώς τα ίδια μια φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειναι μια παρηγορια το οτι δεν ειμαι μονη μου αλλα οντως νιωθω οτι θελω να αυτομαστιγωθω ωρα ωρα

      Διαγραφή
  10. mipws tha mporouses na fereis mia kopela estw mia fora ti vdomada na kamnei douleies wste na exete mia mera tis vdomadas ws family fun day?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tatsokounoushmas