Τάτσας Μωρολογίες

      Αφού ούλλοι επιάσετε τα γενεαλογικά  σας δέντρα, τζαι λαλείτε με τόσο καμάρι για τους απογόνους σας λέω να σας παραθέσω και το δικό μου έπος.

     Εγιώ(νι) που λαλείτε μια φορά κι ένα καιρό που ήταν ο Χριστός μικρός, όταν μπαϊ αξιντεντ έφιεν το fairy ανεξέλεγκτα, αποφασίσαμε απο κοινού βεβαίως ότι εν πειράζει, σικκιμέ, που τα τωρα τζαι να πάει δεν θα προσέχουμε και ότι γινει.(ήμουν 20 παρά ..τζαι επαντρεφτηκα που τα δεκαοκτώ ΝΝΑ)

      Και περνά ο καιρός , οι μήνες , τα χρόνια τζαι ο σπόρος μας εν έφκαλλε ριζες.  Κλάματα, οδυρμούς και εγώ πότε θα γίνω μάνα κ.λ.π. Μετά την παρέλευση 5 ετών , επισκεύτηκα έναν ιατρό και του λέω "Κάμε ίνταμπον να κάμεις τζαι θέλω μωρό ΕΚΤΕΣ". (Ναι εμίλησα του Ακριβώς έτσι διότι ηταν Παφίτης ο ανθρωπος και ήξερεν κι αυτός τη νοηματική)

Ποτζί ποδά ενεσούες τζαι χαππουθκια τζαι υπόθετα τζαι εν θυμούμαι τζαι τι αλλο, εκουτσιήσαμε!

Κάμνω το τεστ...βλέπει ο γιατρός 

"Ντα ξέρω ..εκάτσαμε πάνω".

 "Γιατί γιατρέ?" ......

"Εν πάνω που ένα"

     Πάμε στο πρώτο ουλτρα σαουντ, Λέει ο γιατρός 

"Ου γριστός εν τρία, πρέπει να κάμουμε ριντακτσιον"

Ενημέρωσεν με όμως ότι αν εκάμναμε ριντακτσιον θα υπήρχε ο κίνδυνος να αντιδράσει η μήτρα και να τα αποβάλει όλα. Αν τα άφηννα όλα υπήρχε ο κίνδυνος να μην τρέφονται κανονικά και πάλι να τα χάσω. Μπρος γκρεμμος και πίσω ρέμα. Λέω του τζαι εγώ αφού ούτως ή άλλως υπάρχει ο κινδυνος τούτος εκ του φυσικού γιατί να επέμβω εγώ με την απόφαση μου τζαι να κάμω φόνο?? ότι γίνει θα γίνει.

Κι έγινε...

     Η κοιλιά μου εμεγάλωνε με τες μέρες, εφόρουν σουτιέν ...το πιο μεγάλο.(Βασικά τη νύχτα έπρεπε να τα σηκώνω να μεν σφηνώνουν μες τεσ μασκάλες) Φαϊ έτρωα για 3 .Κάθε Σαββατο(που εν ήταν καλό το φαί στην κλινική) είχα αιμορραγία τζαι εβάλλαν μέσα ως 4-5 μηνων.Ποτζί ποδα έβαλα 30 κιλα. 

        Μια μέρα λαλώ, θα πάω κομμωτήριο τωρά να μεν πάω οπως ούλλες παραμονή της εγγυμοσύνης, γιατί εν γελοίο για μένα να φκεις ολοτζιτρινος που το χειρουργειο αλλα να σαι χτενισμένος φορτσάτος. Μες το κομμωτήριο όμως, ενιωθα βάρος επαρπάτουν λες τζαι επριστήκαν τα @@ μου.

      Πάω στο γιατρό λέει αύριο γεννούμε."Ρα αχάπαρη εν εκατάλαβες ότι έχασες υγρά τζαι εφκέρωσεν ο σακκος του γιου σου ..εννα τον χάσουμε επρασινίσαν τα υγρα". Λαλώ του, εν γίνεται εν έχω σασμένη βαλίτσα (ήμουν 30 εβδομάδων). Την επομένη το πρωί εβάλαν με στο χειρουργείο εφκάλαν τα μωρά τζαι ετυλίκσαν τα με ασημόκολλα και βαμβάκι και εβάλαν τα και τα 3 σε 1 θερμοκοιτίδα.

       Το μόνο που θυμούμαι που τζίνη τη φάση ήταν μια πεεεεείιιιιναα! Εσκέφτουμουν αναράες, μέλι, καραόλους ..ότι φανταστείτε. Και ναι οι unbalanced  είχαν τα τζεραστικά δίπλα μου.....τη νύχτα όμως ..οταν έπεφτε η αυλαία... τζαι εξαφανίζουνταν ουλλοι εέκαμα τα αλε ππερέ.

      Περιττόν να σας πώ πως ήταν τα μωρά μες τη θερμοκοιτίδα 2 μήνες, γιατί εγεννήθηκε το πιο μιτσή 1200γρ και το πιο μεγάλο 1700γρ. 

       Η κκελλέ της μιτσιάς ήταν όπως το μαντορίνι και τα δάκτυλα της εμπαίναν άνετα σε καλαμάκι του χυμού. Η άλλη η νευρόσπαστη, εν εφαίνετουν η πέτσα της ήταν πιθηκος(τζαι τωρά έτσι ενι επήρε που το παπα της). Ο άλλος ήταν όπως το μισιαρό , ήταν ημιδιαφανής. Επήρε που τη θκιά του τη Grouta.

       Ε...μετά που τους φέραμε σπίτι αντιλαμβάνεστε! Ώσπου να φαν το πρώτο γεύμα έρκετουν η ώρα για το επόμενο. Είχα πινακίδα βεβαίως βεβαίως τζαι έγραφα τα ούλλα. Πόσο πυρετό είχε ο τάδε τι ήπιε και πότε κλπ. Φουλ οργάνωση. 

    Μετά που 3 χρόνια άρκεψα τα χάπια! Πέρσι έκοψα τα ..αρα πάω καλά ΕΝΝΕ??

,