Που ήσουν ψες Αγ.Βαλεντίνε?????

Αχ αυτή η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου.... ήταν από τις πιο ωραίες της ζωής μου!!!
Ήρτα που τη δουλειά κατενθουσιασμένη....που επρόλαβα τζαι εμαϊρεψα που τη νύχτα τζαι είσιε ένα πιάτο σπιτικό φαϊ να φάω! Τι κι αν ήταν φατζιή!
Με ούλλη μου την όρεξη έκαμα κάποιες ετοιμασίες και για το βραδυνό αλλά και για το φαϊ της άλλης μέρας.  Μια έννοια  λλιόττερη!
Αργά το απογευματάκι πιάνω τα 2/3 του Λόχου και κατεβαίνω στο Jumbo, στο Τζιμπ κατά τον Γρουτομαχαλλά άλλως "του.ρκομαχαλλας".
Επήαμε για τα καρναβαλίστικα βέβαια του λόχου. Ο λόχος επαλάβωσε, έκατσε προσοχή τζαι ήταν έτοιμος για την επιλογή στολής προς κάλυψην, απόκρυψην και παραλλαγήν.
Τελικά ερίψαν μου ούλλα τα δεδομένα..σ'ετσι ηλικίες τα μωρά θέλουν να ντυθούν σουπερμαν, κορμίτες, βασίλισσες, πεταλλούδες και λοιπα. Ο υιός μου αγαπητός επέλεξεν μίαν στολήν φαντάσματος κι έθελεν και δοντια του δράκουλα ιμισh. H άλλη έθελεν να ντυθεί δκιαολούι με τζιέρατα κλπ. Ε η αλλη έλειπε ..έκαμα εγώ την επιλογή...μια γοργόνα .
Ηθέλαν τζαι περούκκες και άλλα αξεσουάρ, ευτυχώς αρκεστήκαν στες περούκκες. ((Στο μεταξύ ο Τάτσας άψεν τα κάρβουνα για να μας ψήσει το φαϊ που προετοίμασα πριν φύω κι έπιαννεν κάθε 5 λεπτά τηλέφωνο, για διευκρινίσεις.))
Τελοσπάντων, επήαμε στο ταμείο, μπροστά μου είχεν ένα κύριο κοντά στα 45-50 εν ήταν έλλην κυπριος, αγόρασε το λοιπόν ένα βρατζιή τεράστιο γυναικείο κι ένα στρινγκ. Και δερωτώμαι, το ένα εν τησ γεναικας και το άλλο της φιλενάδας???? Ή μηπώς ήθελε να κάμει αξιούθκια με τη γεναίκα ότι τάχα έφερε της εσώρουχα και να της δείξει πρώτα τη βράκα και να μείνει στήλη άλατος...
Εν πάσει περιπτώσει, ήρθαμεν στο σπίτι σώοι, χωρίς φράγκο στη τσέπη, το φαϊ ηταν έτοιμο.
Έγινε μια οχλαγωγία, έφκαλλεν ο ένας τη περούκκα εφόρεν την άλλος, εχαχχανιζαν, εφκάλλαν φωτογραφίες κλπ.
Τέλοσπαντων επήαν σιγά σιγά για ύπνο μετά το φαί και ησύχασεν ο τόπος. Τα πιτσουνάκια εμείναμε μόνοι μας, ο ενας επήρε την Κίκα να σιέσει, ο άλλος εσωζίαζε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας πάνω στο κρεβάτι.Έκαμνε διαλογισμό, σώννει να λουθεί?? ΄Η εννα ποτζοιμηθει σαν λούνετε...ιδού η απορία.
Μετά το σκουλούκιασμα της Κίκας επέστρεψα σπίτι, μπανιαρίσκουμε ..λαλώ ...ατζιαπίσσου εννα'σιη τίποτε πόψε?? Οξά???
Ώσπου να φκώ που τους καταρράκτες του Ντουζάρα , εδιαπίστωσα ότι τελικά εν ήθελα να σιη τίποτε πόψε..δηλαδή εψές διότι ενύσταζα θανατηφόρα...
Εξάπλωσα, έπιασα τζαι το σταυρόλεξο για να μεν διώ λάθος μηνύματα...διαθεσιμότητας!
Και ...ξάφνου ακούω τον γνώριμο ήχο ΧΡΡΡΡΡΚΡΤΣΚΤΣΣΡ ΟΥ ΟΥΥ χΡΡΣΣΗΗΚΡΤΣςΚΤΡΣ
Ξαπολώ τζαι εγώ τα σταυρόλεξα...τζαι έδωκα του ύπνου μες τα αφκιά.
Όι πέζουμε!!!