Τάτσας "Τα Άφαντα"

Πουρνό πουρνό μεσάνυχτα, πόξω πον' η βεράντα
δκιο κάττοι ενιαουρίζασιν, όι όπως πάντα
 εσηκώστην μου η τρίχα που κλαίαν σγιαν το πλάσμα,
τζαι που το φον μου τον πολλή άρκεψα το κλά(σ)μα


Εδκιέβασα ποτζί ποδά, αρώτουν τζαι γειτόνους, 
τζαι είπαν μου μεν σκιάζεσαι εκάμναν απογόνους.
Ενεκάτσιασα πολλά τ'αντερο μου εδίθην
μεν μ αρωτήσετε γιατί, ύστερα ελύθην

(Απόσπασμα από το έργο  "Ακούω, βλέπω, νιώθω Λουλλουπούθκια", το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο καλύτερης πρωτοεμφανιζόμενης ποιήτριας, η οποία θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της

 χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο "Τάτσα Τατσωμένου"

                         

         

Ανταν τζ' εφάνην η πρώτη ακτίνα του ήλιου 
τζ' αντάν τζ΄ αρκήνεψεν το ξυπνητήρι να λαγκουέρνει
έβαλα τες παουρκές να σηκωστούσιν ούλλοι


"Ανούτε πάνω ρόκολοι, ανούτε να νιφτείτε 
μεν πα τζαι καμμούν τα μμάθκια σας τζ' εν σώννετε να δείτε"


 Τζ' εσηκώστηκεν ο ρόκολος, ο γιόκας ο λεβέντης, 
εκνίστην, εποκνιάστηκε, μα πάλε πίσω ππέφτει.


"Σήκου οκνιαρόσιυλλε σήκου τζ΄ εννα αρκήσω
 μεν καμμάς τα μμάδκια σου γρύλλωστα μεν σε λύσω"


Σγιαν το σιεσμένο σηκώνεται, σγιαν το σιεσμένο πάει,
τζαι δκιο ππαλιές εν έτοιμος πρόγευμα να φάει.


¨Ανούτε πάνω κόρες μου, ανούτε μεν κτιτζιάσω
 τζαι πιάσει με το λάωμα τζαι να σας πασπαλιάσω"


Με 1000α ζόρκα σηκώνουνται τζαι σωζιάζουν ούλλες, 
εν  σγιαν μέσα στη θάλασσα αδέσποτες βαρκούλες  


Γιάλι γιάλι ξορτώννουσιν να συνακτούσιν κάτω
να πιούσιν το γαλούι τους να πάμεν πάρακατω.


Τζαι πίννουν το ρουφκιά ρουφκιά τζαι κάμνουν ώρες δέκα
τζαι πιάννει με ο πέλλαρος, γιατί να 'μαι γεναίκα.


Δώσμου θεέ μου υπομονή, να αντέξω τούντα κούτζια
αν συνεχίσει το φκιολί θα σύρνω μαουλούτζια


(Απόσπασμα από το έργο  "Η λάντα των κύκνων", το οποίο δεν βραβεύτηκε καθώς οι έγκριτοι κριτικοί θεώρησαν ότι δίνει λανθασμένα μηνύματα στις νέες και μέλλουσες μητέρες.