Τι σου είναι ο άνθρωπος.....
Τρέχεις και δεν φτάνεις και νομίζεις θα πεθάνεις ...ώσπου να πεθάνεις.
Δουλεύκεις πυρετωδώς μια ζωή για να χεις τα πάντα, γίνεσαι χούφταλο αν προλάβεις,πεθανίσκεις έτσι άδοξα ..χωρίς να χουν νόημα τούτα ούλλα...σκέφτεσαι πως θα ήταν καλύττερα ν΄ άφηνες περισσότερες ώρες ελεύθερες κι ας πάει και το παλιάμπελο.
Προσπαθείς να κρατήσεις την οικογένεια δεμένη, μακριά απο καταχρήσεις, κακές παρέες και λοιπά κακά και άμα τους παντρέψεις λαλούν σου..τωρά εχω οικογένεια εν έχω ώρα. Ή εννα κάτσω σπίτι μου να ξεκουραστώ γιατί το πατρικό τους πλέον εν το θεωρούν σπίτι τους.
Κτίζεις σπίτι να χωρεί την οικογένεια, τους μέλλοντες γαμπρούες, μέλλουσες νύφες εγγόνια και παρελκόμενα τζαι εν πατά κανένας να σε δεί...μόνο για να σου φέρουν κανένα μωρό να γλέπεις.
Τελοσπάντων κάμνεις πράματα συνέχεια για να σιεις μετά, κτίζεις ενα πύργο μεταφορικά ομιλούντες, κτίζεις, κτίζεις , κτίζεις τζαι γίνεται τόσο ψηλός που εν ώρα να ππέσει... τζαι βλέπεις ότι εν είσιεν νόημα τόσο σκόρσο.
Λυπάσαι με το παραμικρό, σιέρεσαι με το παραμικρό, αφήνουν σε αδιάφορο τα εκτός που σένα ..τζαι μια καλή ημέρα παν του βρόντου τούτα τα συναισθήματα.
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κάμνουμε τίποτε.
Πρέπει να κάτσουμε να καρτερούμε το τέλος.
Εν πρέπει να αισθανόμαστε ..εν εσιει νόημα.
Εν πρέπει να λυπούμαστε, να μισούμε, να φθονούμε ..ούλοι τα ίδια σκατά εννα γίνουμε.
Εν πρέπει να φουμίζουμε τη πουλλου μας...εννα λύσει!
Εν πρέπει να φουμίζουμε τα πλούτη μας...κάποιοι άλλοι εννα τα φάσιν
Εν πρέπει να φουμίζουμε το αυτοκίνητο μας σε λλια χρόνια θα εν παλιοφακκούτα
Εν πρέπει να κάμνουμε πλαστικές...εν άσκοπα λεφτα.
Εν πρέπει να μαχούμαστε οι γεναίτζιες να ομορφήνουμε, να διατηρηθούμε, να αποτριχωθούμε...ενέργειες χωρίς νόημα, χάσιμο χρόνου.
Δεν πρέπει να φουμίζουμε την εξυπνάδα μας...διότι άμα πεθάνουμε τζαι ύστερα εν τζαι λαλεί κανένας ήταν έξυπνος ο μακαρίτης
Οστεοπαθητικό να πααίνουμε να μας έσιει τα κόκκαλα στη θέση τους ίσια , να μεν εν ζαοτάξαρα...μόνο έτσι θα πούν..αε κορμοστασιά που σιε ο μακαρίτης...σαν λαμπάδα.
Οδοντίατρο να πάμε να βάλουμε τζαι σιδεράκια να εν ίσια τα δόντια μας μεν μας λαλούν ξιδόντες τζαι ζαομουνταρισμένους.
Να σας αφήσω να συνεχίσω την αναμονή.. μετρώ τόσες τζαι πόψε..εν ξέρω πόσες. Έννα μετρώ όμως εν το μόνο που θα σιει ένα στόχο.
Τρέχεις και δεν φτάνεις και νομίζεις θα πεθάνεις ...ώσπου να πεθάνεις.
Δουλεύκεις πυρετωδώς μια ζωή για να χεις τα πάντα, γίνεσαι χούφταλο αν προλάβεις,πεθανίσκεις έτσι άδοξα ..χωρίς να χουν νόημα τούτα ούλλα...σκέφτεσαι πως θα ήταν καλύττερα ν΄ άφηνες περισσότερες ώρες ελεύθερες κι ας πάει και το παλιάμπελο.
Προσπαθείς να κρατήσεις την οικογένεια δεμένη, μακριά απο καταχρήσεις, κακές παρέες και λοιπά κακά και άμα τους παντρέψεις λαλούν σου..τωρά εχω οικογένεια εν έχω ώρα. Ή εννα κάτσω σπίτι μου να ξεκουραστώ γιατί το πατρικό τους πλέον εν το θεωρούν σπίτι τους.
Κτίζεις σπίτι να χωρεί την οικογένεια, τους μέλλοντες γαμπρούες, μέλλουσες νύφες εγγόνια και παρελκόμενα τζαι εν πατά κανένας να σε δεί...μόνο για να σου φέρουν κανένα μωρό να γλέπεις.
Τελοσπάντων κάμνεις πράματα συνέχεια για να σιεις μετά, κτίζεις ενα πύργο μεταφορικά ομιλούντες, κτίζεις, κτίζεις , κτίζεις τζαι γίνεται τόσο ψηλός που εν ώρα να ππέσει... τζαι βλέπεις ότι εν είσιεν νόημα τόσο σκόρσο.
Λυπάσαι με το παραμικρό, σιέρεσαι με το παραμικρό, αφήνουν σε αδιάφορο τα εκτός που σένα ..τζαι μια καλή ημέρα παν του βρόντου τούτα τα συναισθήματα.
Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να κάμνουμε τίποτε.
Πρέπει να κάτσουμε να καρτερούμε το τέλος.
Εν πρέπει να αισθανόμαστε ..εν εσιει νόημα.
Εν πρέπει να λυπούμαστε, να μισούμε, να φθονούμε ..ούλοι τα ίδια σκατά εννα γίνουμε.
Εν πρέπει να φουμίζουμε τη πουλλου μας...εννα λύσει!
Εν πρέπει να φουμίζουμε τα πλούτη μας...κάποιοι άλλοι εννα τα φάσιν
Εν πρέπει να φουμίζουμε το αυτοκίνητο μας σε λλια χρόνια θα εν παλιοφακκούτα
Εν πρέπει να κάμνουμε πλαστικές...εν άσκοπα λεφτα.
Εν πρέπει να μαχούμαστε οι γεναίτζιες να ομορφήνουμε, να διατηρηθούμε, να αποτριχωθούμε...ενέργειες χωρίς νόημα, χάσιμο χρόνου.
Δεν πρέπει να φουμίζουμε την εξυπνάδα μας...διότι άμα πεθάνουμε τζαι ύστερα εν τζαι λαλεί κανένας ήταν έξυπνος ο μακαρίτης
Οστεοπαθητικό να πααίνουμε να μας έσιει τα κόκκαλα στη θέση τους ίσια , να μεν εν ζαοτάξαρα...μόνο έτσι θα πούν..αε κορμοστασιά που σιε ο μακαρίτης...σαν λαμπάδα.
Οδοντίατρο να πάμε να βάλουμε τζαι σιδεράκια να εν ίσια τα δόντια μας μεν μας λαλούν ξιδόντες τζαι ζαομουνταρισμένους.
Να σας αφήσω να συνεχίσω την αναμονή.. μετρώ τόσες τζαι πόψε..εν ξέρω πόσες. Έννα μετρώ όμως εν το μόνο που θα σιει ένα στόχο.
Τι σου ειναι ο Ανθρωπος! Ενα Τιποτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαταιοτης ματαιοτητων, τα παντα ματαιοτης...
Πε μου επηες τιποτε σε καμιαν κηδεία σημερα?
Επειδη αθθυμιζεις μου λλιον τον Γιωργο Κωνσταντινου στο "Η δε γυνη να φοβηται τον ανδρα"!
όι ήρτεν μου.Η ανάρτηση μου δεν είναι καταθληπτική.Έχει μία δόση χιούμορ.Απλά εν κάποιες σκέψεις που κάμνω άμα βουρώ όπως τη πελλή ή φωνάζω των μωρών λόγω άγχους και μειωμένου χρόνου...και διερωτούμαι προς τι τούτα ουλλα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Οβελίξ έδωκε μέσα στο βαρέλι με το μαγικό ζωμό, εσύ εβούτησες στο βαρέλι με την απαισιοδοξία;
ΑπάντησηΔιαγραφήγια όνομα κόρη μου. η ζωή εν έτσι όπως την περιγράφεις. εν γεμάτη μικρά όμορφα πράματα.
Τζαι γω που το θκιάβαζα νόμισα ότι επήες καμια κηδεία..
ΑπάντησηΔιαγραφήάρεσεν μου το "Λυπάσαι με το παραμικρό, σιέρεσαι με το παραμικρό".
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά.
Κοτζιαμ ανάρτηση, με τόσα μηνύματα, τόσα αποφθέγματα μόνο τζίνο εκράτησες????
ΔιαγραφήΣτην ηλικια σου εν ειχα τον χρονο να σκεφτομαι ετσι.Ειχα πολλα βουριστρα ,ενοιωθα δυνατη.Τωρα που εγινα μεγαλη, και ΓΙΑΓΙΑ καιμονη μου σχεδον,βλεπω οτι ολα ματαιοτης τα ανθρωπινα.
ΑπάντησηΔιαγραφήάρα έχω το νου και τισ εμπειρίες γιαγιάς.Αρα είμαι σοφή.
ΔιαγραφήΤζαι ποιος εννα με πάρει τωρά που γέρασα....εννα μείνω στο ράφι