Χειμωνιάτικοι Συνειρμοί

Εν πελλαμός η βαρυχειμωνιά! Το 2050 εννα λαλώ " έτσι σιειμώνα έσιει που το 2012 να δω" (αν ζιώ).
Ούλλοι κλαίουνται "πόσα νερά", "Επέλλανεν μας" "πότε να 'ρτει το καλοκαίρι" κ.λ.π.
Άμα εν βρέσιει  κάμνουμε αγρυπνίες, παρακλήσεις να βρέξει.
Δοξα σοι ο Θεός καλοκαίρι έχουμε έξι μήνες το χρόνο...ας μην είμαστε αχάριστοι.
Άσε που το καλοκαίρι όσα και να φκάλεις πυρώνεις, ενώ το χειμώνα όσα έσιεις φορείς.
Εγώ για παράδειγμα, που ξυπνώ που το χάραμα του φου, που τες 05.30 εν ψόφος. Φορώ κλάτσες πάνω που το γόνατο τζαι κλάτσες κάτω που το γόνατο. Φορώ 2 θερμαντικές , τζαι πουπάνω τα υπόλοιπα, ζακέτα, σάκκο, κασκόλ, γάντια. Ε σκουφί εν φορώ ..τα μαλλιά μου εν μακριά ..βράζουν τα ζινίσια μου. Μόνο η φάατσα μου παγώνει...πρέπει να σκεφτώ κάτι  τζαι για τούτο...πριν φκει ο χειμώνας, κάτι πρωτοποριακό, κάτι ανεπανάληπτο, κάτι κλασάτο όπως εν το φυσικό μου.
Παρόλα αυτά δεν μπορώ να μεν πιώ το φραπέ μου κάθε πρωί μες το αυτοκίνητο με τα παγάκια.Αν πω εν κριάδα τζαι πιω κάτι βραστό θα αρρωστήσω...εν αποδεδειγμένο.
Επίσης, το καλοτζαίρι άμα οδηγάς μες τα ακάμωτα σηκώνεται ττόζιν, ενώ τωρά αν δεν βουλλήσεις (παφιστί) ή βολίσεις (κατά τες άλλες διαλέκτους), ούτε ττόζιν ούτε τίποτε..εν σκονίζεις τα δέντρα και τη φύση τζαι να πέρνουν τζίνο το κακάσχημο σκατί χρώμα.
Αμ το άλλο?? Βρέσιει τζαι κάμνεις τους γυαλλοκαθαριστήρες..τζαι εν θέλεις κάθε λλίο κίττα κέλι να γεμώνεις το τάγκι ,το παούρι του νερού..βέβαααιααα.
Όπου πάεις τα ρυάκια και οι χείμαρροι ρέουν, ενώ το καλοκαίρι πιάνει σε απογοήτευση να δείς τη κοίτη του ποταμού ξερή έννε?? Πιάνει σε μια ανασφάλεια...
Άμα βρέχει καταρρακτωδώς πάεις στο παραθύρι τζαι παλαβώνεις...κοιτάς έξω με ονειροπόλο βλέμμα.!!!Το καλοκαίρι εν θα κάμεις έτσι πράμα...μόνο έσιεις το "αρρκοντισιο" στο μέγιστο
τζαι βλέπεις έξω τζαι λέεις "παναϊα μου έκαψεν μας τζ'εκαούρτισεν μας" ή "αμάνα μου ίντα λαμπρόν".
Εν βρίσκεις δικαιολογίες γιατί εν έπλυννες το αυτοκίνητο, λαλείς γιατί να το πλύννω αφού εννά βρέξει.
Ακούω πολλούς να λένε ότι τα χειμωνιάτικα χρώματα εν καταθλιπτικά.. εγώ πάλε βρίσκω τα ρομαντικά, φέρνουν μου αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων (όπως τότε που ήμουν δημοτικό και διάβαζα τον "Ισθμό της Κορίνθου" και οι γονείς πήγαν στο χωράφι να δούν αν ο ανεμοστρόβιλος εχάλασε τα θερμοκήπια τζαι που τον φοον μου μην  τους πάρει ο ανεμοστρόβιλος εδκέβαζα 2 ώρες τη πρώτη γραμμή του κειμένου με τρεμάμενη φωνή, ώσπου να ρτουν. Ή όπως τότε που πάλε ήμουν νήπιο και όποτε έκαμνε αστραπή εβούρουν πουκάτω που το τραπέζι. )
Α το άλλο..... το χειμώνα φκάλλεις την στον καναπέ που εν αναπαυτικός, ενώ το καλοκαίρι πόσες ώρεσ να κάθεσαι στες καρέκλες κήπου , τζαι πόσες μπύρες να πιεις πια..έλεος πουζιασμα. Άσε που γλιτώνεις το κόψιμο της παττίχας τζαι τα ζουμιά που κολλούν.

Το μόνο άσιημο που βρίσκω στον χειμώνα είναι ότι λόγω των πολλών ρούχων που χρειάζουνται...εν με κανεί μια βαλίτσα άμα εννα πάω κάπου. Ναι τούτο εν πρόβλημα τζαι μάλιστα σοβαρό ειδικά άμα κάθε σάββατο πάω κάπου.

Τελοσπάντων εβαρέθηκα με, πάω να ππέσω μες τα παπλώματα τζαι τες πατανίες..έννε συναρπαστικό τούτο το χειμώνα?? Να' σιει τόση αξία το βράσιμο μες τα ρούχα??